تفاوت میان چای سبز و سیاه چیست؟

در حقیقت، در ابتدا هیچ تفاوتی به طور ذاتی میان چای سبز و سیاه وجود ندارد و هردو از یک بوته مشابه چیده می شوند . این تغییر توسط فرآیندی ایجاد می گردد که روی برگ های چای صورت می پذیرد.

برگ های چای سبز پس از برداشت و اندکی پژمردگی تحت دمایی حدود ۲۰۰ درجة سانتی گراد حرارت دیده تا از تخمیر آن جلو گیری شود. سپس آن ها را در هم می پیچند تا پیش از حرارت دهی مجدد ، شکل گیرند. در مقابل ، چای سیاه به روشی دیگر فن آوری می شود . چای سیاه ابتدا پژمرده شده و قبل از هرگونه حرارت دادن به آن، پیچیده می شود . سپس برای زمانی معین چای را در مرحلة تخمیر گذارده تا رنگ آن به قهوه ای متمایل به سیاه برگشته و پیش از حرارت دهی مجدد و به منظور توقف فرآیند تخمیر ، مزه و بوی آن به مرحلة تکامل برسد.

بنابراین، دلیل اساسی تفاوت در انواع چای همین واکنش تخمیر است . هر دو نوع چای سبز و سیاه به میزان بالا حاوی پلی فنو های آنتی اکسیدان ( کاتچین ها ، فلاونول ها ، تئا فلاوین ها و تئاروبیگین -ها ) هستند . EGCG نام یکی از انواع کاتچیین هاست که در غلیظ ترین شکل خود در چای سبز یافت شده و فعال ترین کاتچین موجود در این چای بوده که تاکنون مورد تحقیق و پژوهش قرار گرفته است. طبق تحقیقات انجام شده ، میزان تأثیر EDGC در رادیکال های آزاد خنثی صد برابر بیشتر از ویتامین C و ۲۵ برابر نیرومندتر از ویتامین E می باشد.

مطالعات اخیر، نشانگر این نکته هستند که فلاونوئید های موجود در چای سیاه موجب کاهش خطر ابتلا به سکته و بیماری های قلبی می شوند؛ زیرا به کاهش میزان LDL ( کلسترول بد ) را که با این نارسایی ها ارتباط مستقیم دارد ، تا حد زیادی کمک می کند . وقتی در مورد فواید بهداشتی و درمانی چای های گوناگون بحث می شود ، بایست به یاد داشت که شناخت خواص چای و تحقیقات در این باره هنوز در مراحل ابتدایی خود می باشد . ولی تحقیقات متعددی در حال اجراست و شواهدی در دست است که به ارتباط میان مصرف چای و سلامتی اشارة مستقیم دارند.